محيط هاي كشت را از نظر تركيب شيميايي و دارا بودن مواد غذائي يا مواد باز دارنده ميتوان به چند دسته تقسيم كرد .
۱. محيط كشت انتخابي (Selective) :
اين محيط ها براي جدا كردن يك يا دستهاي از ميكروارگانيسمها بكار ميروند و به علت دارا بودن مواد بازدارنده، از رشد ميكروارگانيسمهاي ناخواسته جلوگيري ميكنند مانند محيط برد باركر جهت جدا كردن استافيلوكوكوس اورئوس و يا محيط S.S براي سالمونلا و شيگلا و يا محيط داراي نمک هاي صفراوي براي جدا كردن كلي فرمها .
2.محيط هاي كشت غني كننده (Enrichment) :
اين محيط ها معمولا در مواردي به كار ميروند كه تعداد ميكروارگانيسم مورد جستجو درنمونه غذائي كم بوده و يا به علت وجود زياد ميكروارگانيسم هاي ديگر جدا كردن آن با اشكال مواجه باشد.اين محيط ها با تركيب خاص خود از نظر pH و مواد غذائي امكان رشد براي ميكروارگانيسم مورد نظر را فراهم ميكند،مانند محيط گوشت پخته براي جدا كردن استافيلوكوكوس اورئوس .
۳.محيط هاي كشت افتراقي (Differential) :
محيط هايي هستند كه ميكروارگانيسم هاي مختلف در آن ويژگيهاي خاص خود را نشان ميدهند , مانند محيط هاي خون دار كه در آن نمونه هاي هموليتيك و غير هموليتيك از هم جدا ميشوند .و محيط مك كانكي آگار كه در آن كلي فرمهاي تخمير كننده لاكتوز پرگنه هاي قرمز ميدهند . در حالي كه باكتريهاي رودهاي كه قادر به تخمير لاكتوز نيستند مانند سالمونلا پرگنه هاي بي رنگ به وجود ميآورند .