كوكسيديوئيدومايكوزيس ریوی
انسيدانس كوكسيديوئيدومايكوزيس ريوي در نواحي آندميك بيماري در ايالات متحده بعلت تغييرات آب و هوائي افزايـــــش يافته است. تظاهرات باليني كوكسيديوئيدومايكوزيس به سه گروه عمومي طبقه بندي می‌شود:
- عفونت اوليه‌ي ريوي كه معمولاً خود محدود شونده است.
- عوارض مربوط به گرفتاري ريوي
3- بيماري خارج ريوي.
عفونت‌هاي اوليه در ميزبانان داراي سيستم ايمني نرمال معمولاً بدون استفاده از داروهاي ضد قارچي روند بهبود يابنده‌اي دارند. حضور اريتم ندوزوم در يك بيمار با ايمني شايسته مبتلا به كوكسيديوئيدومايكوزيس ريوي نشان‌دهنده‌ي پاسخ مطلوب ميزبان و پيش‌آگهي خوب است. عفونت اوليه‌ي ريوي بويژه در بيماران دارای اختلالات سيستم ايمني ممكن است به يكي از چند عارضه‌ي زير منجر شود: ندول‌هاي ريوي، حفره‌هاي با ديواره‌ي نازك، پنوموني پيشرفته، پيوپنوموتوراكس و فيستول‌هاي برونكوپلورال.
جمعيت‌هاي خاصي از بيماران که در ايمني سلولي خود نقص دارند (مانند افراد مبتلا به ايدز و دريافت كنندگان كورتيكوستروئيدها) نسبت به پنوموني پيشرونده، پنوموني كمپليكه شده و نيز نسبت به انتشار عفونت بسيار حساس‌تر هستند. تظاهرات حاد كوكسيديوئيدومايكوزيس با نشانه‌ی شوك سپتيك در بيماران با ايمني شايسته نيز گزارش شده است. انتشار به نواحي خارج از ريه ممكن است بصورت عفونت جلدي و بافت نرم، استئوميليت، آرتريت و مننژيت ديده شود. نمونه‌ي لاواژ برونكوآلوئلار، بيوپسي از ندول داخل جلدي و نمونه‌هاي بيوپسي ترانس برونشيال ممكن است به آزمايشگاه ميكروب‌شناسي به منظور آزمايش ميكروسكپي، مطالعه‌ي سيتولوژيك و كشت ارسال شود. مايع مغزي- نخاعي و بيوپسي از بافت‌هاي ديگر عفوني شده با كوكسيديوئيدس ايميتيس به همان حالت انجام مي‌شود. بعلت خطرناك بودن كار با كشت‌هاي حالت ميسليال كوكسيديوئيدس ايميتيس بعوض آن آزمايش مستقيم با خلط، اگسوداها و بافت قوياً توصيه مي‌شود. اسفرول‌هاي بالغ داراي ديواره‌ي ضخيم و معمولاً 20 تا 60 ميكرون هستند و به راحتي در آزمايش لام تهيه شده با پتاس يا كالكوفلور سفيد شناسائي مي‌شوند. اندوسپورها به ابعاد 2 تا 4 ميكرون نيز درون اسفرول‌هاي دست نخورده و يا تازه پاره شده قابل مشاهده هستند. هايفي‌ها ممكن است در لزيون‌هاي گرانولوماتوز و حفره‌دار مزمن كوكسيديوئيدومايكوزيس ريوي يا در فضاي پلورال كه محتواي گاز كربنيك پائيني دارند رشد كنند. به لحاظ رعايت نكات ايمني در آزمايشگاه، آزمايش كشت روي لام (اسلايد كالچر) نبايد در ايزوله‌هاي مشكوك به كوكسيديوئيدس ايميتيس انجام شود. اگر اسفرول‌هاي كوكسيديوئيدس ايميتيس با آزمايش لام مرطوب قابل تشخيص نباشند، نمونه‌ها بايد در لوله‌هاي كشت به عوض پليت كشت داده شوند. كوكسيديوئيدس ايميتيس بر روي محيط‌هاي كشت معمولي به راحتي در دماي 25 تا 30 درجه سانتيگراد در طول يك هفته رشد مي‌كند. كلني حالت پنبه‌اي به رنگ نخودي يا شتري تا زرد رنگ و یا خرمائي مي‌باشد كه از هايفي‌هاي شفاف و واجد ديواره‌هاي عرضي به همراه آرتروكونيدي تشكيل شده است. آرتروكونيدي‌هاي كوكسيديوئيدس ايميتيس بدواً در انشعابات جانبي هايفي رشد مي‌كنند و داراي ديواره‌ي ضخيم هستند. سلول‌هاي آرتروکونیدیا بشكه‌اي شكل و به ابعاد 2 تا 4 در 3 تا 6 ميكرون مي‌باشند و بصورت متناوب با سلول‌هاي مجاور خالي با ديواره‌ي نازك قرار مي‌گيرند. تبديل فرم كپك كوكسيديوئيدس ايميتيس به فرم بافتي بصورت روتين در آزمايشگاه‌هاي ميكروبيولوژي باليني انجام نمي‌شود. تشخيص سريع كوكسيديوئيدومايكوزيس با كمك یك پروب DNA مربوط به RNA ريبوزومال انجام مي‌شود. به طريقه‌ي هيستولوژيك كوكسيديوئيدومايكوزيس بصورت يك پاسخ التهابي متغير كه از يك پاسخ پيوژنيك حاد تا يك واكنش گرانولوماتوز مزمن متفاوت است مشخص مي‌شود. اين تنوع و اختلاف ممكن است مربوط به يك واكنش التهابي حاد نسبت به اندوسپورها بعد از آزاد شدن از درون اسفرول‌ها (يا بعد از پاره شدن اسفرول‌ها) باشد. در مقابل اسفرول‌هاي دست نخورده يك پاسخ گرانولوماتوز مشاهده مي‌شود. در بيماراني كه سير عفونت آنها خوب شده اسفرول‌ها در بافت آنها بشكل پراكنده هستند اما در طول بيماري پيشرونده بسيار فراوان هستند. اسفرول‌هاي مربوط به اين قارچ در بافت با كمك رنگ آميزي‌هاي هماتوكسيلن- ائوزين، GMS و PAS به آساني شناسائي مي‌شوند. در بيماران با سطح ايمني شايسته مبتلا به كوكسيديوئيدومايكوزيس ريوي خودبخود محدود شونده درمان ضد قارچي انجام نمي‌شود، بلكه اين گروه از بيماران تنها لازم است كه تحت نظر قرارگيرند. در سوي ديگر بيماران با هر فرم از سركوبگري سيستم ايمني و يا ناتواني بصورت محتاطانه درمان ضد قارچي را نياز دارند. پيدايش آزول‌هاي جديد شامل كتوكونازول، ايتراكونازول و فلوكونازول موجب گرديد تا طيف بيشتري از بيماران مبتلا به كوكسيديوئيدومايكوزيس درمان شوند. از اين داروهاي جديد مي‌توان براي مدت‌هاي طولاني بدون آنكه سميت آمفوتريسين ب را داشته باشند استفاده كرد اما متأسفانه عود عفونت بعد از هريك از اين درمان‌هاي داروئي شايع است. در يك سري از اين بيماران با تست‌هاي منفي پوستي كوكسيديوئيدين و افزايش تيتر فيكساسيون كمپلمان بيشتر يا مساوي با 1:256 مربوط بوده است. به تازگي نشان داده شده كه در 40 بيمار مبتلا به كوكسيديوئيدومايكوزيس ريوي فلوكونازول تنها به ميزان 55% مؤثر بوده است. آمفوتريسين ب براي درمان كوكسيديوئيدومايكوزيس ريوي پيشرونده در بيماران مبتلا به ايدز و در ساير بيماران داراي اختلالات سيستم ايمني بكار مي‌رود. اطلاعات و تجربيات مربوط به درمان كوكسيديوئيدومايكوزيس ريوي با استفاده از فرمولاسيون‌هاي ليپيدي آمفوتريسين ب اندك است.
[gview file=”https://persianlab.com/wp-content/uploads/عفونت-قارچی-تنفسی1.doc”]
[gview file=”https://persianlab.com/wp-content/uploads/آسپرژیلوس-1.doc”]
[gview file=”https://persianlab.com/wp-content/uploads/آسپرجیلوس.doc”]
[gview file=”https://persianlab.com/wp-content/uploads/عفونت-قارچ.doc”]
[gview file=”https://persianlab.com/wp-content/uploads/عفونت-قارچی-1.doc”]
[gview file=”https://persianlab.com/wp-content/uploads/عفونت-قارچی-تنفسی.doc”]