هلیکوباکتری پیلوری
آلودگی با H.pylori در ایالت متحده و سایر کشورهای پیشرفته بطور پیشرونده ای کا هش یافته است. از دلایل این امر میتوان به کمتر شدن تعداد افراد خانوار ، کاهش تراکم جمعیت و بهبود شرایط بهداشتی اشاره نمود.
H.pylori تنها در سطح سلول های اپی تلیا ل معدی رشد کرده و قادر به رشد در سطح سلول های اپی تلیا ل روده نمی باشد. سلول های اپی تلیا ل گرفتارممکن است در ناحیه انتروم یا فوندوس واقع باشد ولی در مواقعی سلول های دئودنوم یا مری نیز گرفتار می شود درحالی که سلول های روده هیچگاه آلوده نمی شود.
مکانیسم آسیب بافتها کاملا” مشخص نیست و عوامل میزبان و باکتری هر دو در نتیجه عفونت تعیین کننده اند. به نظر نمیرسد که H.pylori به بافت تهاجم کند بلکه ضایعات حاصله یا نتیجه پاسخ بافت به محصولات باکتری است و یا ناشی از تماس بافت با باکتری می باشد. آمونیوم تولید شده توسط آنزیم های باکتری برای سلولهای یوکاریوتی توکسیک بوده و می تواند آسیب مخاطی ناشی از نتروفیل ها را تشدید نماید.
لیپوپلی ساکارید باکتریایی معمولا” دارای فعالیت پش التهابی اند ولی در مورد لیپوپلی ساکاریدهای H.pylori این فعالیت کمتر است. لیپوپلی ساکاریدهای H.pylori ممکن است Lewis x یا Lewis y ویا هر دوی این آنتی ژنها را بیان نموده و یا قادر به بیان هیچ یک نباشد. این آنتی ژنها روی سلولهای اپی تلیال معده وجود دارد و شواهدی وجود دارد که فنوتیپ سلولهای میزبان از نظر آنتی ژنهای Lewis در انتخاب سویه ای از H.pylori که واجد آن آنتی ژن باشد موثر است. فیزیولوژی ترشح معدی افراد آلوده به H.pylori با افراد غیر آلوده متفاوت است. افراد آلوده نسبت به افراد غیر آلوده دارای مقادیر بیشتری گاسترین هستند که احتمالا” مربوط به کاهش مقدار سوماتواستاتین می باشد.H.pylori ممکن است باعث آسیب مستقیم سلول های پاریتال شده و از این طریق مقدار اسید را کاهش میدهد.
5. کارسینومای معده : بدلیل آنکه رشد H.pylori در معده منجر به گاستریت مزمن می شود و از آنجا که گاستریت مزمن بعنوان یکی از عوامل خطر کارسینومای معده است ، دخالت این باکتری در ایجاد کارسینومای معده محتمل بنظرمی رسد کاهش شیوع کارسینومای معده در کشورهای توسعه یافته با سن بالاتر ابتلا و شیوع کمتر H.pylori مطابقت می کند. خصوصیات ابتلا به H.pylori شامل شیوع بیشتر در سنین بالاتر ، شیوع بیشتر در سیاهان و آسیایی ها ، ابتلا بیشتر در طبقات پائین اجتماع ( از نظر اقتصادی ) و … همگی شباهت به خصوصیات سرطان معده دارد. بعلاوه متاپلازی روده و گاستریت آترونیک که هر دو از عوامل خطر درسرطان معده هستند نیز با وجود H.pylori ارتباط دارد بنابراین نقش مستقیم این ارگانیسم درسرطان معده از نظر بیولوژیکی محتمل است وکشورهایی که شیوعH.pylori در آنها زیاد است دارای موارد بیشتری از سرطان معده هستند. امروزه مشخص شده است که هرچندکاهش ابتلا به H.pylori درکشورهای پیشرفته با کاهش آدنوکارسینوما آنتروم وقند معده همراه بوده است ولی شیوع آدنوکارسینومای کاردیای معده ( وقسمت تحتانی مری ) بطور قابل توجهی افزایش یافته است. از این یافته ها می توان نتیجه گیری کرد که کاهش عفونت H.pylori ممکن است در افزایش این نوع سرطان ها نقش داشته باشد.
وجود H.pylori را می توان با روش های تهاجمی مانند اندوسکوپی و بیوپسی یا روش های غیر تهاجمی مثل روش های سرولوژیک یا قسمت تنفس تشخیص داد. هر کدام از این روش ها در صورتی که بطور صحیح انجام شوند ، صحت تشخیص بیشتر از 95 در صد داشته و هر کدام دارای معایب و مزایایی می باشد .
اندوسکوپی و بیوپسی از نظر هزینه گران بوده و تهاجمی اند اما اطلاعات بسیار زیادی در اختیار پزشک قرار میدهند. درصورت رشد باکتری می توان وجود باکتری در بافت را روی برش های تهیه شده از بافت که با رنگ های گرم ، نقره ، گیمسا یا آکریدین اورنج رنگ آمیزی شده باشد دید ، یا با روش های ایمنوفلورسانس و ایمنو پراکسیداز مشخص کرد. برای تشخیص سریع H.pylori می توان نمونه بیوپسی را پس از انکوباسیون در 37 درجه سانتی گراد از نظر اوره آز بررسی کرد. با یک ساعت انکوباسیون حساسیت این روش 60% و با انکوباسیون 24 ساعت بیشتر از 90% است ، ولی با انکوباسیون های طولانی تر بدلیل رشد فلور طبیعی معده ، ویژگی تست کاهش می یابد. مزیت دیگر استفاده از اندوسکوپی این است که می توان زخم ها ، ضایعات و توده های موجود را بررسی کرد.H.pylori IgG و بمقدار کمتر IgA در صورتی تیترهای بالای آن پایدار باشد ، معمولا” انعکاسی از وجود H.pylori در بدن فرد است. روش های سرولوژیک معمولا” پاسخ های آنتی بادی تمام معده را نشان می دهد در حالیکه نمونه بیوپسی فقط جزیی از معده را شامل می شود. حساسیت تشخیصی روش های سرولوژیک از سایر روش های مثل بیوشیمی بیشتر است. با درمان موثر ضد میکروبی ، تیتر آنتی بادی کاهش یافته ولی معمولا” 3 تا 6 ماه طول می کشد تا مقدار آن کاملا” کاهش یابد. در صورتی که درمان ناقص باشد ، تیتر آنتی بادی همچنان بالا باقی خواهد ماند. مدت کوتاهی پس از ابتلا به H.pylori مقدار IgM ضد آن افزایش یافته و سپس به حد طبیعی باز می گردد. درعفونتهای راجعه ، پس از درمان ناکامل نیز ممکن است تیترIgM افزایش یابد.روش های سرولوژیک کنونی برای افراد بالغ استاندارد شده اند ولی درتعبیر نتایج بدست آمده ازآنها برای کودکان باید جانب احتیاط را رعایت کرد. وجود فعالیت اوره آز شدید H.pylori ، ابداع تست های تنفسی را امکان پذیر ساخته است. برای انجام تست ، فرد را ناشتا نگه داشته و سپس به اوغذای حاوی اوره با کربن ایزوتوپ C 14 یا C 13 می دهند. پس از یک ساعت نفس شخص را از نظر Co2 13 یا Co2 14 بررسی می کنند. نتایج بدست آمده با تعداد ارگانیسم موجود در ارتباط است. هر چند در صورتی که شخص بطور ناکامل یا ناکافی نیز درمان شده باشد تست منفی خواهد شد در حالیکه ارگانیسم در بدن شخص بیمار وجود دارد. لازم بذکر است که تنفسی بودن تست 1 تا 3 ماه بعد از درمان بدلیل از بین رفتن کامل ارگانیسم است.
در حال حاضراندیکاسیون های زیادی برای درمان H.pylori وجود دارد. دربیمارانی که قبلا” به زخم های گوارشی مبتلا بوده اند و H.pylori درآنها کلونیزه شده است ، درمان های ضد میکروبی که باعث حذف H.pylori می شود معمولا” از درمان های کوتاه مدت ضد اسیدی در جلوگیری ازعود مجدد بیماری موثرتر است. بنابراین امروزه درمان های ضد اسیدی از اولین درمان های متداول برای زخم های اثنی عشر به شمار می آیند. زخم های معدی نیز که با عفونت H.pylori همرا ه هستند همانند زخم های اثنی عشر درمان می شوند.
The inside of the stomach is bathed in about half a gallon of gastric juice every day. Gastric juice is composed of digestive enzymes and concentrated hydrochloric acid, which can readily tear apart the toughest food or microorganism. Bacteria, viruses, and yesterdays steak dinner are all consumed in this deadly bath of chemicals. It used to be thought that the stomach contained no bacteria and was actually sterile, but Helicobacter pylori changed that.
The stomach is protected from its own gastric juice by a thick layer of mucus that covers the stomach lining. Helicobacter pylori takes advantage of this protection by living in the mucus lining.
C=O(NH2)2 + H+ + 2H2O —urease—> HCO3- + 2(NH4+)
Urea hydrolysis: urea is broken down to ammonia and carbon dioxide
Once H. pylori is safely ensconced in the mucus, it is able to fight the stomach acid that does reach it with an enzyme it possesses called urease. Urease converts urea, of which there is an abundant supply in the stomach (from saliva and gastric juices), into bicarbonate and ammonia, which are strong bases. This creates a cloud of acid neutralizing chemicals around the H. pylori, protecting it from the acid in the stomach. The reaction of urea hydrolysis is important for diagnosis of H.pylori by the breath test.
Another defense H. pylori has is that the body’s natural defenses cannot reach the bacterium in the mucus lining of the stomach. The immune system will respond to an H. pylori infection by sending white cells, killer T cells, and other infection fighting agents. However, these potential H. pylori eradicators cannot reach the infection, because they cannot easily get through stomach lining. They do not go away either, though, and the immune response grows and grows. Polymorphs die, and spill their destructive compounds (superoxide radicals) on stomach lining cells. Extra nutrients are sent to reinforce the white cells, and the H. pylori can feed on this. within a few days, gastritis and perhaps eventually a peptic ulcer results. It may not be H. pylori itself which causes peptic ulcer, but the inflammation of the stomach lining; i.e. the response to H. pylori
In recognition of their very important discovery, they were Awarded the 2005 Nobel Prize for Medicine & Physiology.
H.pylori is a cork-screw shaped Gram-negative bacterium which is found to be present in the stomach-lining of ~3 billion people around the world (i.e. half the world’s population) and is the most common bacterial infection of man. Many of those carrying the bacterium have little or no symptoms & are apparently well, but all without exception have inflammation of the stomach lining, a condition which is called “gastritis”. Gastritis is the underlying condition which eventually causes ulcers and other digestive complaints. If a person has had an H.pylori infection constantly for 20-30 years, it can lead to cancer of the stomach. This is the reason that the World Health Organisation’s (WHO) International Agency for Research into Cancer (IARC) has classified H.pylori as a “Class- I-Carcinogen” i.e. in the same category as cigarette smoking is to cancer of the lung & respiratory tract